درد جلوی ساق علتش چیست؟

شینت اسپلینت چیست؟

فیزیوتراپی طرف قرارداد بانک

چکیده

سندرم استرس تیبیال میانی(MTSS) که یک آسیب مکرر در اندام تحتانی و یکی از شایع ترین دلایل درد حرکتی پا در ورزشکاران است(Willems T، Med Sci Sports Exerc 39 (2): 330-339 ، 2007؛ Korkola M ، Amendola A ، Phys Sportsmed 29 (6): 35-50، 2001؛ Sport 36 (5): 845-849، 2004).Hreljac A، Med Sci Sports اگرچه اغلب جدی نیست ، اگر به درستی درمان نشود ، می تواند ناتوان کننده باشد و به عوارض جدی تر پیش رود. اغلب ، علتMTSSچند فاکتوری است و شامل خطاهای آموزش و ناهنجاریهای بیومکانیکی مختلف است. در چند دهه گذشته پیشرفت های کمی در درمانMTSSو ارائه توصیه هایی برای پزشکان داروهای ورزشی برای بهبود درمان و نتایج بیماران است.

واژه‌های کلیدی: سندرم استرس تیبیال میانی ، اسپلین شین ، آسیب استرس تیبی ، آسیب های اندام تحتانی

قابل اعتماد و متخصص:

تعریف سندرم استرس تیبیال میانی

سندرم استرس تیبیال میانی(MTSS)یک آسیب بیش از حد یا آسیب استرس تکراری ناحیه ساق است. واکنشهای استرس گوناگون استخوان درشت نی و عضله اطراف هنگامی اتفاق می افتد که بدن در پاسخ به انقباضات تکراری عضله و فشار استخوان تیبیا قادر به صحیح بهبودی نیست.

فیزیوتراپی در تهران

فیزیوتراپی در تهرانپارس

قابل اعتماد و متخصص:

پاتوفیزیولوژی

بسیاری بر این باورند که علت اصلیMTSSشامل زمینه ای بودن پریوستیت استخوان درشت نی درشت نی به دلیل کرنش تیبیا در هنگام بار است. با این حال ، شواهد جدید نشان می دهد که طیفی از صدمات استرس لرزه ای درMTSSشامل ، از جمله تاندونوپاتی ، پریوستیت ، بازسازی پریوستالی و واکنش استرس استخوان درشت نی است (1-4). اختلال عملکرد عضلات خلفی تیبیالیس ، تیبیالیس قدامی و عضلات سولئوس نیز معمولاً درگیر است [1 ، 3 ، 4]. به نظر می رسد که این صدمات مختلف تنش درشت نی در اثر تغییر در بارشی درشت نی ایجاد می شود ، زیرا بارهای مکرر و مکررباعث فشار غیر طبیعی و خم شدن استخوان درشت نی می شوند [1]. اگرچه گاهی اوقات از دلایل مختلفی تشکیل شده است ، ممکن است MTSSو شکستگی های استرس استخوانی بر روی یک زنجیره واکنش استرس استخوانی در نظر گرفته شود [1 ، 4].

قابل اعتماد و متخصص:

مواد و روش ها

برای شناسایی ادبیات مناسب ، چندین پایگاه داده ، ژورنال ، و پزشکی ورزشی و کتابهای ارتوپدی را جستجو کردیم. بانک اطلاعاتی الکترونیکی شامل بررسی های سیستماتیکMedline ، MDمشاوره و کتابخانه کوکران است. مجلات مراقبت های اولیه و پزشکی ورزشی مورد بررسی قرار گرفت ، مانند پزشک خانواده آمریکایی ، مجله بالینی پزشکی ورزشی ، مجله پزشکی ورزشی بریتانیا ، کلینیک های پزشکی ورزشی ، پزشکی و علوم ورزشی و ورزش ، مجله آمریکایی پزشکی ورزشی و پزشکی فیزیکی و کلینیک های توانبخشی آمریکای شمالی.ما روی مطالب متمرکز شده که شامل درمان و توانبخشی MTSSبود. ما به جستجوی اصطلاحات
“splints shin”، “سندرم استرس تیبیال میانی” ، “آسیب استرس تیبیا” و “آسیب های اندام تحتانی” پرداختیم. ما در ادامه جستجو را با اصطلاحات “درمان” و “توانبخشی” محدود کردیم.

قابل اعتماد و متخصص:

نتایج

مقالات مروری چندگانه و گزارش مورد در مورد گزینه های درمانی برایMTSSمشخص شد. بیشتر شواهد مبتنی بر نظر كارشناسان و تجربه بالینی بود و در مورد كارآزمائیهای كنترل شده تصادفی(RCTs)
كاهش عمومی وجود داشت. بسیاری از مطالعات بیشتر بر روی علت و فاکتورهای خطر برایMTSSمتمرکز شده اند تا اینکه به درمان بپردازند. با این حال ، مرور سیستماتیک اخیر ادبیات ، نقص روش شناختی جدی در چهارRCTرا نشان داد [5]. بدیهی است که معدود مداخلات و گزینه های درمانی محافظه کارانه برای
MTSSتحت معاینه دقیق قرار گرفته اند [5].

قابل اعتماد و متخصص:

بحث

تاریخچه بالینی

شایعترین شکایت بیماران مبتلا بهMTSSمبهم ، انتشار درد در قسمت تحتانی اندام ، در امتداد لوزه دیستال میانی است که همراه با فشار است [1 ، 6]. در دوره اولیهMTSS، درد در ابتدای ورزش بدتر است و به تدریج در طول تمرین و در عرض چند دقیقه از قطع ورزش فروکش می کند. با وجود پیشرفت آسیب ، درد با فعالیت کمتری همراه است وممکن است در حالت استراحت رخ دهد.MTSSباید یک تاریخچه جامع برای ارزیابی برنامه های روزانه ورزشکاران ورزشکار و دویدن مسافت پیموده شده ، شدت ، سرعت ، زمین و کفش با توجه دقیق به تغییرات اخیر در رژیم های ورزشی بدست آید. به نظر می رسد که خطاهای آموزش معمول ترین عوامل درگیر درMTSS است ، به ویژه هنگامی که ورزشکاران تلاش می کنند “خیلی سریع و خیلی سریع” انجام دهند [6-8]. خطاهای آموزش رایج شامل شروع اخیر افزایش فعالیت ، شدت یا مدت زمانطولانی است [6-9]. دویدن روی سطوح سخت یا ناهموار نیز یک عامل خطر رایج است. افرادی که صدمات اندام تحتانی قبلی دارند و بیش از 20 مایل در هفته دارند ، به خصوص مستعد آسیب بیش از حد اندام تحتانی ، از جملهMTSS هستند [10]. MTSSاغلب در دونده ها یافت می شود و همچنین در سایر ورزش های بالستیک مانند فوتبال ، بسکتبال ، فوتبال و رقص یافت می شود.

به نظر می رسد که گرایش جنسیتی در زنان از 1.5 تا 3.5 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به شکستگی های استرس است (10 و 11). در زنان ، تراکم استخوان و پوکی استخوانکاهش بیشتری دارد ، همانطور که در ورزش سه گانه زن ورزشکار (پوکی استخوان ، آمنوره و خوردن بی نظم) مشاهده می شود [10–12]. پزشکان باید در زنان ورزشکار مبتلا به اختلالات غیرطبیعی و شکستگی های استرس زیاد ، از سوء ظن زیاد در مورد اختلالات خوردن و کمبودهای غذایی از جمله کمبود کالس سرمی برخوردار باشند..

معاینه ی جسمی

ترکیبی از خطاهای آموزش و ناهنجاریهای بیومکانیکی عوامل خطر اصلی برای ایجادMTSSهستند [1 ، 6-8 ، 13]. پزشکان باید معاینه کامل اسکلتی-عضلانی بیمار را با تمرکز ویژه روی اندام تحتانی انجام دهند [7 ، 8 ، 14]. خط الراس میانی تیبیا (منشأ ماهیچه های تیبیالیس خلفی و سولئوس) اغلب به خصوص در نواحی دیستال و میانی تیبیال به لمس ، لمس می شود. لبه های قدامی ، معمولاً بدون درد است. علائم عصبی عروقی معمولاً وجود ندارد[6].
یک پرونده خارجی که دارای تصویر ، تصویرگری و غیره است. نام شیء 12178_2009_9055_Fig1_HTML.jpg است عکس. 1

بیش فعالی مفصل ساب تالار. نماهای داخلی ، داخلی. مودبانه: كورتنی سالیوا عدم تعادل و انعطاف پذیری عضلات ، به ویژه سفتی عضلاتtriceps surae (عضلات گاستروکنمی ، سولئوس و پلانتاریس) ، معمولاً با MTSS همراه است [1 ، 7 ، 8]. ورزشکاران دارای ضعف عضلانی در سه سر ران بیشتر مستعد خستگی عضلات هستند منجر به تغییر مکانیک در حال اجرا و فشار بر روی استخوان درشت نی می شوند [1]. پزشکان همچنین باید از نظر عدم انعطاف پذیری و عدم تعادل عضلات همسترینگ و عضله چهارسر ران را معاینه کنند.ضعف “عضلات هسته ای” یک عامل خطر مهم برای آسیب های اندام تحتانی است [16 ، 19-21]. قدرت عضلات لگن و لگن پیوند مهمی در حفظ کنترل و مکانیک مناسب بین “هسته” و اندام تحتانی است [16 ، 22]. ثبات عضلات هسته و لگن ممکن است با ارزیابی توانایی بیمار در نگه داشتن لگن کنترل شده و سطح در طول پل لگن از وضعیت خوابیده به پشت ، یا خم شدن یک زانو در یک زانو ارزیابی شود(شکل 2)

تمرین پل لگن برای تقویت ماهیچه های هسته گلوتئال. حسن نیت:R. Michael Galbraith آسیب های اندام تحتانی نیز با ناهنجاری های ساختاری در جای دیگر در زنجیره جنبشی همراه است ، که از محل صدمات حذف شده است [8 ، 22-25]. اختلال در عملکرد ستون فقرات ، مفصل ساکروایلیاک و لگن ممکن است در آسیب دیدگی اندام تحتانی نقش داشته باشد [22 ، 25]. برای ارزیابی کل زنجیره جنبشی ، پزشک باید معاینه پوسچر ایستاده را انجام دهد ، به خصوص اگر علائم مکرر باشد [8 ، 22 ، 23]. ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی (اختلالات عملکرد جسمی) را می توان با نام”TART”از نظر علامت شناختی مشخص کرد: حساسیت ، عدم تقارن ، حرکت محدود و ناهنجاری بافتی [22]. این اصول می تواند در کل زنجیره جنبشی ، از جمله ماهیچه ها ، بافت های نرم و استخوان های ستون فقرات ، لگن و اندام ها اعمال شود. روش های مختلفی برای تشخیص اختلافات طول پا استفاده می شود. بررسی بیمار در وضعیت خوابیده به پشت ، درحالی که ارزیابی برای داروهای مسکن یکسان است ، بسیار ساده و مؤثر است.
بررسی کفشهای بیمار ممکن است کفشهای فرسوده یا الگوهای سازگار با اختلاف طول پا یا سایر ناهنجاریهای بیومکانیکی را نشان دهد. الگوهای راه رفتن غیرطبیعی باید با پیاده روی و دویدن بیمار ، چه در راهرو مطب و چه بر روی تردمیل ارزیابی شود [9 ، 10].

تشخيص

یک تاریخچه کامل و معاینه فیزیکی معمولاً برای تشخیصMTSS کافی است. برای رد کردن شکستگی های استرس یا آسیب شناسی دیگر ممکن است بیماران نیاز به تصویربرداری یا کارآیی بیشتری داشته باشند.
تشخیص های افتراقی شایعترین عارضهMTSS درشت نی است ، که با حساسیت کانونی درشت نی قدام قدامی بروز می کند [10، 26]. سندرم محفظه حاد یا مزمن حاد یکی از شرایطی است که احتمالاً باMTSS اشتباه گرفته می شود. این باید به ویژه در نظر گرفته شود که از دست دادن حسی یا حرکتی همراه با درد شدید تحرک ساق پا باشد. بیماری عروق محیطی یکی دیگر از دلایل عمده درد پا در ورزشکاران مسن و دیابتی است. پزشکان همچنین باید از علل کمتر شایع دردهای ناشی از تحرک اندام تحتانی ، از جمله اشک عضلانی ، نقایص صورت ، شکستگی اکتشافی ، عفونت ، نئوپلاسم ، ترومبوز وریدی ناشی از تلاش ، گرفتار شدن عصب پرونال و سندرم گرفتگی عروق پوپلیتی آگاه باشند. یک تاریخچه و امتحان کامل معمولاً برای حذف سایر دلایل کافی است. گاهی اوقات ، تصویربرداری بیشتر ، اندازه گیری فشار محفظه و مطالعات انجام عروق عروقی و عصبی لازم است تا به تشخیص صحیح منجر شود[27].

تصویربرداری

تصویربرداری معمولاً برای تشخیصMTSS لازم نیست. اما اگر بیمار با مدیریت محافظه کارانه بهبود نیاورد ، ممکن است رادیوگرافی ساده فیلم در نظر گرفته شود. اشعه X معمولاً در طی 2-3 هفته اول پس از شروع آسیب منفی است [28]. تغییرات رادیوگرافیکی طولانی مدت در افراد مبتلا به مزمن با درگیری پریوستئال ممکن است اگزوستوزهای پریوستونی را نشان دهد. کسانی که ازMTSS به شکستگی استرس پیشرفت می کنند ممکن است یک خط سیاه ترسناک در رادیوگرافی ایجاد کنند ، که نشانگر یک نشانه شوم تر است[13].
اسکن استخوان سه فاز شواهدی از شکستگی استرس با جذب و انتشار طولی در طول استخوان درشت نی را نشان می دهد ، که فقط در مرحله تأخیر اسکن دیده می شود[6 ، 29].اسکن استخوان در گذشته استاندارد طلا برای تشخیص شکستگی های استرس بوده است ، اما اکنون اکثر آنها توسط تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی(MRI) جایگزین شده اند.
MRIنسبت به اسکن استخوان و رادیوگرافی هواپیما مزایای بسیاری دارد.MRI بهتر است سایر آسیب های بافت نرم را شناسایی کند[4 ، 10 ، 29 ، 30].MRI می تواند پیشرفت صدمات در استخوان درشت نی را نشان دهد ، با شروع ورم پریوستال ، درگیری مغزی پیشرونده و در نهایت شکستگی استرس قشر مغز (دیدن جدول 1) [4]. دقت بیشتر ،MRI می تواند صدمات تیبیا را با توجه به میزان درگیری درجه بندی کند. درجه بندی آسیب های تیبیا ممکن است به پزشکان کمک کند تا توصیه های دقیق تری برای توانبخشی ارائه دهند ، اگرچه هیچ گونه اطلاعاتی درباره یافته هایMRI و دستورالعمل های خاص بازگشت به بازی وجود ندارد
[4].
میز 1
درجه بندی صدمات استرس درشت نی توسط MRI .

مقطع تحصیلی

یافته ها

1 ادم پریوستال
2-3 ادم مغزی استخوان پیشرونده و مغز استخوان
4 شکستگی استرس قشر مغز

مرحله حاد

استراحت ، یخ بیشتر ادبیات از “استراحت” به عنوان مهمترین درمان در مرحله حادMTSS پشتیبانی می کند
[1 ، 4 ، 6 ، 13 ، 30 ، 31]. با این حال ، برای بسیاری از ورزشکاران ، استراحت طولانی مدت از فعالیت ایده آل نیست و سایر روش های درمانی برای کمک به این ورزشکار که سریع و با اطمینان به فعالیت خود برگردد ضروری است. بسته به شدت علائم ، بیماران ممکن است نیاز به استراحت نسبی و قطع ورزش برای مدت زمان طولانی(از 2 تا 6 هفته) داشته باشند.NSAID و استامینوفن اغلب برای بی دردی استفاده می شود. کرایوتراپی نیز معمولاً در دوره حاد استفاده می شود. یخ ممکن است در حدود 15-20 دقیقه به طور مستقیم بعد از ورزش به منطقه آسیب دیده اعمال شود.

درمان
روشهای فیزیوتراپی مانند اولتراسوند ، حمامهای گرداب ، فنون پاکسازی ، بسیج بافت نرم تقویت شده ، تحریک الکتریکی و جابجایی بی وزن ممکن است در محیط حاد مورد استفاده قرار گیرد ، اما نشان داده نشده است که به طور قطعی نسبت به سایر گزینه های درمانی موثر است.[1، 4 ، 6–8 ، 10 ، 13 ، 30].

مرحله فرعی

روال آموزش را اصلاح کنید پس از مرحله حاد ، هدف از درمان باید بر اصلاح رژیمهای آموزشی و پرداختن به ناهنجاریهای بیومکانیکی تمرکز داشته باشد[1 ، 6 ، 13 ، 27]. کاهش فاصله ، فرکانس و شدت بارگیری هفتگی در هفته 50٪ احتمالاً علائم را بدون قطع کامل فعالیت بهبود می بخشد[1 ، 6 ، 13 ، 30].دوندگان تشویق می شوند که از دویدن روی تپه ها و سطوح ناهموار یا بسیار محکم جلوگیری کنند[8].
آهنگ مصنوعی یا سطح یکنواختی از استحکام متوسط ​​، جذب شوک بیشتری را ایجاد می کند و باعث کرنش کمتری در اندام تحتانی می شود[1] (جدول 2).

جدول 2

خلاصه ای از اهداف درمانی برایMTSS
استراحت و یخ در مرحله حاد
تغییر برنامه آموزشی: کاهش شدت ، فرکانس و مدت زمان در دوره توانبخشی از تمرینات کم تأثیر و متقاطع استفاده کنید
به تدریج با فعالیت بدون درد به ورزش برگردید
تمرینات کششی و تقویت منظم را انجام دهید
کفش مناسب متناسب با جذب شوک بپوشید
هر 250 تا 500 مایل کفش را عوض کنید
در صورت نشان دادن ارتتیک را در نظر بگیرید
ورزشکاران زن ممکن است ملاحظات ویژه ای داشته باشند
اختلالات کلیدی کل زنجیره جنبشی را درمان کنید. از روش دستی استفاده کنید
سایر گزینه های درمانی را در نظر بگیرید:ESWT ، تزریقات ، طب سوزنی جراحی در مورد موارد برگشت ناپذیر در یک پنجره جداگانه باز کنید در این مدت ، ورزشکاران می توانند از تمرینات متقاطع با سایر تمرینات کم تحرک ، مانند دویدن در استخر ، شنا ، استفاده از دستگاه بیضوی یا سوار شدن به دوچرخه ثابت بهره ببرند
[4 ، 6 ، 13 ، 30]. پزشکان می توانند با تأکید بر تکنیک مناسب ، آموزش راه رفتن و بازگشت به فعالیت با روشی گام به گام با ورزشکاران همکاری کنند. در طی یک هفته از هفته ، ورزشکاران ممکن است به تدریج شدت تمرین و مدت زمان را افزایش دهند و فعالیتهای خاص ورزشی ، تمرینات پرش و تپه را تا زمانی که بدون درد بمانند به برنامه توان بخشی خود اضافه کنند[1].
ورزشکاران باید از هرگونه تمریناتی که علائم آنها را تشدید می کند یا باعث درد می شوند ، عقب بیفتند.
تمرینات کششی و تقویتی ادبیات به طور گسترده ای از رژیم روزانه تمرینات کششی و گوساله های گوساله ای برای جلوگیری از خستگی ماهیچه ها پشتیبانی می کند(به شکل 3a ، b) مراجعه کنید
[1 ، 4 ، 6–8 ، 10 ، 13 ، 27 ، 31 ، 32].
تمرین های دیگر بر تقویت تیبیالیس قدامی و سایر عضلات تمرکز دارد که هم وارونگی و هم برعکس پا را کنترل می کنندشکل 3
تمرینات کششی و تقویتی گوساله غیرمترقبه. حسن نیت:R. Michael Galbraith
بیماران همچنین ممکن است از تقویت عضلات هسته باسن بهره مند شوند[8 ، 9 ، 13–16 ، 33].
ایجاد ثبات هسته ای با عضلات قوی شکمی ، گلوتئالی و باسن می تواند مکانیک دویدن را بهبود بخشد و از صدمات بیش از حد در اندام تحتانی جلوگیری کند. ایجاد قدرت عضلات باعث افزایش استقامت می شود ، اما نباید در مرحله حاد انجام شود زیرا ممکن است آسیب ناشی از افزایش فشار روی استخوان درشت نی را تشدید کند[1].

کفش
بسیاری از گزارش ها دریافتند که کفش مناسب می تواند شیوعMTSSرا کاهش دهد[1 ، 5 ، 8 ، 13 ، 30].
ورزشکاران باید از کفشهایی با کف و کفی های جذب شوک کافی استفاده کنند ، زیرا باعث می شود نیروهای از طریق اندام تحتانی کاهش پیدا کنند و می توانند از تکرار قسمت هایMTSS جلوگیری کنند[1 ، 5].
کفش باید به طور مناسب با پیشخوان پاشنه پا مناسب باشد. بعضی از پزشکان توصیه می کنند کفش های دویدن را به طور خاص متراکم کنید ، مخصوصاً وقتی یک جفت خیس است ، زیرا این یکپارچگی کفش را به خطر می اندازد. دوندگان همچنین باید کفشهای در حال اجرا را هر 250-500 مایل تغییر دهند ، مسافتی که بیشتر کفشها تا 40 درصد از قابلیت جذب شوک و پشتیبانی کلی خود را از دست می دهند[1 ، 7 ، 34].

آموزش اختصاصی
آموزش تعادل اختصاصی در آموزش عصبی عضلانی بسیار مهم است[10 ، 22].این کار را می توان با یک پایه ایستاده ، تختهwobbleیا ترازو انجام داد. بهبود عمیق باعث افزایش کارآیی عضلات تثبیت کننده مفاصل و وضع حمل بدن می شود و به بدن کمک می کند تا نسبت به عدم تعادل سطح در حال اجرا واکنش نشان دهد ، همچنین در جلوگیری از صدمات مجدد مهم است.

عوامل ذاتی و جنسیت
پزشکان ممکن است نیاز به بررسی برخی عوامل ذاتی در ورزشکاران زن در معرض خطر از جمله ناهنجاری های تغذیه ای ، هورمونی و سایر پزشکی داشته باشند[10].جایگزینی مناسب کلسیم(از 1000 تا 2000 میلی گرم در روز)و ویتامین (روزانه 800 IU)Dبرای استحکام استخوان ضروری است و معمولاً برای خانم ها تجویز می شود[4 ، 13].مکمل استروژن (یعنی قرصهای ضدبارداری خوراکی) ممکن است در نظر گرفته شود که به بازگرداندن قاعدگی طبیعی و افزایش تراکم استخوان کمک می کند[1 ، 10].ورزشکاران زن مبتلا به اختلالات فوق باید یک ارزیابی کامل پزشکی با اسکنDEXAو ارزیابی و درمان مناسب روانشناختی داشته باشند
[10، 29].
تقسیم بندی / مهاربندی
ممکن است عصا برای استراحت موقت و استراحت لازم باشد. ریخته گری اندام یا بریس پنوماتیک فقط درموارد شدیدترMTSSو شکستگی های تنش استخوانی درشت نی توصیه می شود[1 ، 4 ، 6 ، 8 ، 13].
سایر درمانهای بالقوه درمان موج شوک خارج از بدنtherapyاز درمان موج شوک خارج از بدن(ESWT)
برای درمان تاندونوپاتی های مختلف اندام تحتانی با موفقیت های مختلف استفاده شده است. مطالعات نشان می دهد نتایج ترکیبی ازESWTبرای درمان تاندونوپاتی پا و مچ پا ، از جمله فاشیات پلانتار و تاندونیت آشیل
[43-43].هیچRCTبرایESWT وMTSSمشخص نشد.
تزریقmethodsروش های مختلف تزریق ، از جمله کورتیزون ، با موفقیت برای ده ها سال برای درمان آسیب های اندام تحتانی استفاده شده است[18 ، 44-47].روش های جدیدتر ، مانند سوزن خشک ، تزریق خون اتولوگ ، پلاسمای غنی از پلاکت و پرولوتراپی ، به دنبال تحریک یک پاسخ درمانی محلی در بافت های آسیب دیده هستند.برخی از پزشکان پیشنهاد کردند تزریق رباط های بهاره و کوتاه پلانتار برای درمان سستی و مکانیکی ضعیف قوس کف پا ، که از عواملی مشترک در افزایش فشار خون هستند[18].با این حال ، هیچ
RCTبا این روش های تزریق مختلف برایMTSSانجام نشده است.

طب سوزنی:

یک مطالعه مزایای طب سوزنی را برایMTSSنشان داد ، اما این مطالعه اندازه نمونه کوچک و کاستی های مختلف روش شناختی داشت[48].یک گزارش موردی و مقاله مروری ، مزایای احتمالی طب سوزنی برای فاسیت مزمن را نشان داد ، اما هیچ مطالعه دیگری برای طب سوزنی برای سایر آسیب های اندام تحتانی مشخص نشده است[49-51].اثرESWT، تزریقات و طب سوزنی به دلیل نتایج متناقض از کارآزمایی ها و تحقیقات کافی نامشخص است. از آنجا که برخی از این درمانهای بالقوه برای بسیاری از شرایط اسکلتی عضلانی اندام تحتانی سودمند بوده اند ، کسی تعجب می کند که آیا این می تواند برایMTSSاستخراج شود یا خیر. واضح است که تحقیقات بیشتر ضروری است.

گزينه هاي جراحي

اکثريت قريب به اتفاق افراد مبتلا بهMTSSدر صورت عدم حل کامل ، علائم خود را با مديريت محافظه کارانه بهبود مي بخشند. جراحي برايMTSSمعمولاً براي مواردي که داراي نقص هستند و به درمان محافظه کارانه پاسخ نمي دهند ، اختصاص يافته استMTSS [3 ، 6 ، 8 ، 30]
“فاسيوتومي خلفي” روشي است که انجام مي شود. اين ممکن است شامل احتياط از خط الراس بعد از استخوان درشت ني درشت ني باشد. نتايج جراحي متغير است و احتمالاً منجربه برطرف شدن کامل علائم نمي شود اما ممکن است درد و عملکرد را بهبود بخشد[3 ، 15 ، 52 ، 53].
از قرارگيري ناخن داخل عضلاني براي کساني که دچار شکستگي استرس در فصل هستند استفاده شده است.

پيشگيري از آسيب

کليد اصلي درمان پيشگيري است. افراد مبتلا بهMTSSبسيار مستعد آسيب مجدد هستند ، به خصوص اگر خطاهاي آموزش ، ناهنجاري هاي تراز و روش ضعيف اصلاح نشود [1]. پزشکان ، مربيان ورزشي ، فيزيوتراپي ها و مربيان مي توانند در زمينه پيشگيري صحيح از صدمات به ورزشکاران آموزش دهند و يک برنامه توان بخشي فردي مناسب را تهيه کنند.

قابل اعتماد و متخصص:

نتيجه
MTSSيكي از شايعترين صدمات اندام تحتاني است كه ورزشكاران متحمل آن مي شوند و شايعترين شکايت در مراكز مراقبتهاي اوليه ، پزشکي ورزشي و ارتوپدي است. تشخيص سريع مديريت مناسبMTSSدر کمک به ورزشکاران براي بازگشت به فعاليتهاي کامل و به موقع مهم است. تا به امروز ، شواهد محدودي براي حمايت از معالجه فعلي و مداخلات ما برايMTSSوجود دارد [5]. با اين حال ، بيشتر مطالعات از استراحت ، يخ و مسکن ها در مرحله حاد پشتيباني مي کنند. همچنين بسياري از کارشناسان اصلاح روال تمرين ، حرکات کششي وتقويت اندام تحتاني ، پوشيدن کفش مناسب ، استفاده از ارتوپيک و دستي درماني را براي اصلاح ناهنجاريهاي بيومکانيکي توصيه مي کنند و به تدريج به فعاليت خود باز مي گردند.ESWTتزريقات و طب سوزني معمولاً براي ساير تاندونوپاتيهاي اندام تحتاني با موفقيت مورد استفاده قرار مي گيرد ، اما شواهد عيني فعلي کمي براي نقش آنها درMTSSوجود دارد. درنهايت ، نياز به مطالعه تحقيقاتي با کيفيت بالا از گزينه هاي درماني محافظه کارانه براي اين بيماري رايج ، از جمله ابزارهاي بالقوه مفيدي که هنوز مورد مطالعه کامل قرار نگرفته است ، وجود دارد.

قابل اعتماد و متخصص:

دسترسی آزاد

این مقاله تحت شرایط مجوز غیر تجاری تجاریCommons AttributionCreative توزیع شده است که امکان استفاده ، توزیع و تولید مثل غیر تجاری در هر رسانه را فراهم می کند ، مشروط بر اینکه به نویسنده (ها) و منبع اصلی اعتبار داده شود.

قابل اعتماد و متخصص:

اطلاعات مربوط به مشارکت کننده ر. مایکل گالبرایت ، تلفن: + 1-574-2894764 ، نمابر: + 1-574-6476927 ، ایمیل: moc.liamg@mafshtiarblag.مارک E. لووال ، ایمیل: gro.bslairomem@eellavalm.

قابل اعتماد و متخصص:

منابع

1. Beck B. آسیب های استرس تیبیال: یک بررسی اتیولوژیکی برای اهداف مدیریت راهنما مد ورزشی. 1998 ؛ 26 (4): 265–279. doi: 10.2165 / 00007256-199826040-
2. آندرسون M ، اوگالدا V ، Batt M ، Gacayan J. شین شکاف: ظاهر MR در یک مطالعه اولیه. رادیولوژی 1997؛ 204: 177-180. [PubMed] [Google Scholar]

3- آوار برقی مزمن. طبقه بندی و مدیریت سندرم استرس تیبیال داخلی. مد ورزشی. 1986؛ 3 (6): 436-446. doi: 10.2165 / 00007256-198603060-00005. [PubMed]

[CrossRef] [Google Scholar]

4- فردریكسون م ، برگمن ج ، هوفمن ك ، دیلیلگهام. واکنش استرس تیبیالی در دوندگان: همبستگی علائم بالینی و اسكینتراپی با سیستم درجه بندی تصویربرداری از رزونانس

مغناطیسی جدید. Am J Sports Med. 1995؛ 23: 427-481. doi: 10.1177 / 036354659502300418. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

5- Thacker S ، Gilchrist J، Stroup D، Kimsey C. جلوگیری از برآمدگی شانه در ورزش: بررسی منظم ادبیات. ورزش ورزشی Med Sci. 2002 ؛ 34 (1): 32-40. doi:

10.1097 / 00005768-200201000-00006. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

6. Kortebein P ، Kaufman K ، Basford J، Stuart M. سندرم استرس تیبیال مدیا. ورزش ورزشی Med Sci. 2000 ؛ 32 (3 عرضه): S27 – S33. [PubMed] [Google

Scholar]

7. فردریکسون م. صدمات شایع در دوندگان. تشخیص ، توانبخشی و پیشگیری. مد ورزشی. 1996؛ 21: 49–72. doi: 10.2165 / 00007256-199621010-00005. [PubMed]

[CrossRef] [Google Scholar]

8. Wilder R، Seth S.
   صدمات بیش از حد: تاندونوپاتی ، شکستگی استرس ، سندرم محفظه و انشعابات ساق پا. کلینیک پزشکی مد. 2004 ؛ 23: 55–81. doi: 10.1016 / S0278-5919 (03) 00085-1.

[PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

9. استراکوفسکی ج ، جمیل ط. مدیریت آسیب های مشترک در حال اجرا. كلينيك فيزيك Med Rehabil N Am. 2006؛ 17 (3): 537-552. [PubMed] [Google Scholar]
10. شکستگی و توانبخشی استرس Dugan S، Weber K.. كلينيك فيزيك Med Rehabil N Am. 2007؛ 18 (3): 401-416. [PubMed] [Google Scholar]
11. Brunet M، Cook S، Brinker M، Dickson J. بررسی آسیب های در حال اجرا در 1505 دونده رقابتی و تفریحی. تناسب اندام جی اسپرت مد. 1990؛ 30 (3): 307-315.

[PubMed] [Google Scholar]

12. Yates B، White S. شیوع و عوامل خطر در ایجاد سندرم استرس تیبیال میانی در استخدام نیروی دریایی. Am J Sports Med. 2004 ؛ 32 (3): 772–780. doi: 10.1177 /
13. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]
14. Couture C ، Karlson K. صدمات استرس تیبیال: تشخیص قاطع و درمان “اسپلین شین”. ورزش ورزشی. 2002 ؛ 30 (6): 29-36. [PubMed]
15. Plastaras C ، Rittenberg J، Rittenberg K، Press J، Akuthota V. ارزیابی عملکردی جامع از دونده آسیب دیده. كلينيك فيزيك Med Rehabil N Am. 2005 ؛ 16

(3): 623–649. [PubMed] [Google Scholar]

15. Sommer H، Vallentyne S. تأثیر وضعیت پاها در بروز سندرم استرس تیبیال داخلی. ورزش ورزشی Med Sci. 1995؛ 27: 800-804. [PubMed] [Google Scholar]
16. Niemuth P ، Johnson R، Myers M، Thieman T. ضعف عضلات باسن و صدمات بیش از حد در دوندگان تفریحی. Clin J Sport Med. 2005 ؛ 15 (1): 14–21. doi:

10.1097 / 00042752-200501000-00004. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

17. عوامل اتیولوژیک مسنجر مرتبط با آسیب دیدگی در حال اجرا. ورزش ورزشی Med Sci. 1998؛ 20: 501-505. [PubMed] [Google Scholar]
18. راوین تی ، کانتییری م ، پاسکارلو ج. اصول پرولوتراپی ، جلد. 233. دنور ، CO: آکادمی پزشکی عضلانی اسکلتی آمریکا؛ 2008. پ. 250-1.
19. Thijs Y، Tiggelen D، Willems T، Clercq D، Witvrouw E. رابطه بین استحکام لگن و وضعیت هواپیمای جلوی زانو در طی یک لنج به جلو. Br J Sports Med. 2007؛

41: 723-727. doi: 10.1136 / bjsm.2007.037374. [مقاله رایگان PMC] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

20. Nadler F ، Malanga G ، DePrince M، Stitik T، Feinberg J. رابطه بین آسیب دیدگی اندام تحتانی ، کمردرد و قدرت عضلات لگن در ورزشکاران دانشگاهی مرد و زن.

Clin J Sport Med. 2000 ؛ 10 (2): 89–97. doi: 10.1097 / 00042752-200004000-00002. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

21. Leetun D ، Ireland M، Wilson J، Ballantyne B، Davis I. اندازه گیری پایداری هسته به عنوان عوامل خطر برای آسیب اندام تحتانی در ورزشکاران. ورزش ورزشی

Med Sci. 2004 ؛ 36 (6): 926-934. doi: 10.1249 / 01.MSS.0000128145.75199.C3. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

22. گرینمن P. اصول طب دستی. چاپ 3 ، چاپ. 11. Philadelphia، PA: Lippincott Williams & Wilkins؛ 2003: ص. 337-403 ، 489.
23. Kibler W ، Chandler T، Pace B. اصول توانبخشی پس از صدمات مزمن تاندون. کلینیک پزشکی مد. 1992 ؛ 11 (3): 661–671. [PubMed] [Google Scholar]
24. Howell J. J Am Osteopath Assoc. 2006؛ 106 (9): 547-556. [PubMed] [Google Scholar]
25. Karageanes S. اصول طب دستی دستی ورزشی. Philadelphia، PA: Lippincott، Williams and Wilkins؛ 2005. صص 467-468. [Google Scholar]
26. Stanitski C، McMaster J، Scranton P. درباره ماهیت شکستگی های استرس. Am J Sports Med. 1978 ؛ 6 (6): 391–396. doi: 10.1177 / 036354657800600615.

[PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

27. كوركولا م. ، اصلاحولا A. درد ناشی از ورزش. الک کردن از طریق دیفرانسیل گسترده. ورزش ورزشی. 2001 ؛ 29 (6): 35-50. [PubMed] [Google Scholar]
28. Mellion M، Walsh W، Madden C، Putukian M، Shelton G. دفترچه راهنمای پزشک تیم. چاپ 3 Philadelphia، PA: هانلی و بلفوس؛ 2002. پ. 517 ، 583
29. Young A، McAllister D. ارزیابی و درمان شکستگی های استرس تیبیا. کلینیک پزشکی مد. 2006؛ 25 (1): 117–128. doi: 10.1016 / j.csm.2005.08.015. [PubMed]

[CrossRef] [Google Scholar]

30. اصول و عملکرد پزشکی ورزشی ورزشی DeLee J ، Drez D ، Miller M. DeLee و Drez. Philadelphia، PA: Saunders؛ 2003. صص 2155–2159. [Google Scholar]
31. Taube R، Wadsworth L. مدیریت شکستگی های استرس تیبیا. ورزش ورزشی. 1993؛ 21: 123-130. [PubMed] [Google Scholar]
32. هیرینگ ک. Curr Sports Med Med، 2006؛ 5 (3): 147-154. [PubMed] [Google Scholar]
33. هووتمن J ، Macera C ، Ainsworth B ، Martin Martin ، Addy C ، Blair S. پیش بینی آسیب های اندام تحتانی در بزرگسالان دارای فعالیت تفریحی. Clin J Sport

Med. 2002 ؛ 12: 99-106. doi: 10.1097 / 00042752-200203000-00006. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

34. Cook S ، Kester M ، Brunet M. مشخصات جذب شوک کفشهای در حال اجرا. Am J Sports Med. 1985؛ 13: 248-253. doi: 10.1177 / 036354658501300406.

[PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

35. Stuber K، Kristmanson K. درمان محافظه کارانه برای فاشیات پلانتار: یک بررسی روایی از کارآزمایی کنترل شده تصادفی. J Can Chiropr Assoc. 2006؛ 50 (2): 118-
36. [مقاله رایگان PMC] [PubMed] [Google Scholar]
    36.Pedowitz R. استفاده از درمان دستکاری کننده پوکی استخوان برای سندرم اصطکاک باند الیوتیبیال. J Am Osteopath Assoc. 2005 ؛ 105 (12): 563-567. [PubMed]

[Google Scholar]

37. پاسخ های رفلکس هاول J. استرچ و هافمن به درمان دستکاری پوکی استخوان در افراد مبتلا به تاندونیت آشیل. J Am Osteopath Assoc. 2006؛ 106 (9): 537-545.

[PubMed] [Google Scholar]

38. Dimou E. یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی (با مشاهده گرهای نابینا) از دستکاری کایروپراکتیک و آشیل دراز در مقابل ارتز برای درمان فاشیلیت پلانتار. J Am Chiropr

Assoc. 2004 ؛ 41 (9): 32-42. [Google Scholar]

39. Rompe J ، Decking J ، Schoellner C، Nafe B. کاربرد موج شوک برای فاشیلیت مزمن پلانتار در ورزشکاران در حال اجرا. یک کارآزمایی آینده نگر ، تصادفی ، کنترل شده با

دارونما. Am J Sports Med. 2003؛ 31: 268-275. [PubMed] [Google Scholar]

40. Speed ​​C، Nichols D، Wies J، Humphreys H، Richards C، Burnet S، Hazleman B. درمان موج شوك خارج سلولي براي فاسييت مزارع. یک کارآزمایی کنترل شده

تصادفی دو سو کور. J Orthop Res. 2003؛ 21: 937-940. doi: 10.1016 / S0736-0266 (03) 00048-2. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

41. Ogden J. درمان شوک موج خارج از عروق برای فاشیات پلانتار: کارآزمایی تصادفی چند مرکزی. Br J Sports Med. 2004 ؛ 38: 382. doi: 10.1136 / bjsm.2004.011601.

[مقاله رایگان PMC] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]
42.Rompe J ، Nafe B ، Furia J، Maffulli N. بارگیری غیر عادی ، درمان موج شوک یا یک سیاست انتظار برای دیدن تاندونوپاتی بدن اصلی تاندون آشیل: یک کارآزمایی کنترل

شده تصادفی. Am J Sports Med. 2007؛ 35 (3): 374-383. doi: 10.1177 / 0363546506295940. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

43. Sems A ، Dimeff R، Iannotti J. درمان موج شوك خارج كننده در درمان تاندونوپاتي هاي مزمن. J Am Acad Orthop Surg. 2006؛ 14 (4): 195-204. [PubMed]

[Google Scholar]

44. Hackett G ، Hemwall G ، Montgomery G. Ligament و استراحت تاندون که توسط پرولوتراپی درمان می شود. چاپ 5. Oak Park، IL: Gustav A. Hemwall؛

1992

45. جیمز S ، علی K ، Pocock C ، رابرتسون سی ، والتر ج ، بل J. سونوگرافی سوزن خشک و تزریق خون اتولوگ را برای تاندونوز پاتلار هدایت می کند. Br J Sports Med.

2007؛ 41 (8): 518-522. doi: 10.1136 / bjsm.2006.034686. [مقاله رایگان PMC] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

46. ​​Hoksrud A ،؟ hberg L، Alfredson H، Bahr R. اسکلروز سونوگرافی با هدایت اولتراسوند از نئواسل در تاندونوپاتی مزمن دردناک پاتلار: یک کارآزمایی کنترل شده تصادفی.

Am J Sports Med. 2006؛ 34 (11): 1738-1746. doi: 10.1177 / 0363546506289168. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]
47.؟ hberg L ، Alfredson H. اولتراسوند اسکلروزیس نئواسل در تاندونوز مزمن دردناک آشیل: راهنمای مقدماتی یک درمان جدید. Br J Sports Med. 2002 ؛ 36 (3): 173–

177. doi: 10.1136 / bjsm.36.3.173. [مقاله رایگان PMC] [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]
178. کالیسون M. طب سوزنی و سندرم استرس تیبیا (اسپلین شین). J چینی مد. 2002 ؛ 70: 24-7.
179. Tillu A، Gupta S. تأثیر درمان طب سوزنی بر درد پاشنه پا ناشی از فاشیلیت پلانتار. طب سوزنی 1998؛ 16 (2): 66-68. doi: 10.1136 / هدف.16.2.66. [CrossRef]

[Google Scholar]

50. Kullman J ، Steinbock K. چشم انداز طب چینی… فاشیت پلانتار. J Bodyw Mov Ther. 2001 ؛ 5 (1): 31-33. doi: 10.1054 / jbmt.2000.0200. [CrossRef]

[Google Scholar]

51. Devitt M. Electroacupuncture for fasciitis plantar: درمان درد را کاهش می دهد ، عملکرد را با بیماران درد پاشنه بهبود می بخشد. امروز طب سوزنی. 2001 ؛ 2

(12): 1–22. [Google Scholar]

52. Yates B، Allen M، Barnes M. نتیجه درمان جراحی سندرم استرس تیبیال داخلی. J Bone Joint Surg. 2003 ؛ 85: ​​1974-1980. [PubMed] [Google Scholar]
53. Abramowitz A ، Schepsis A ، McArthur C. سندرم تیبیال میانی: نقش جراحی. Orthop Rev. 1994؛ 23 (11): 875-881. [PubMed] [Google Scholar]
54. Willems T. عوامل خطر مرتبط با راه رفتن برای درد پایین پای مربوط به ورزش در حین دویدن. ورزش ورزشی Med Sci. 2007؛ 39 (2): 330-339. doi: 10.1249 /

01.mss.0000247001.94470.21. [PubMed] [CrossRef] [Google Scholar]

55. Hreljac A. ضربه و صدمات بیش از حد در دوندگان. ورزش ورزشی Med Sci. 2004 ؛ 36 (5): 845–849. doi: 10.1249 / 01.MSS.0000126803.66636.DD. [PubMed